Een bijzonder debuut

Inge DENAEGHEL Bevroren levens (2023)

Dit bijzonder debuut van de Brugse Inge Denaeghel heeft me een paar dagen meegesleept tussen het loeihete Brugge en het ijskoude Siberië. Twee vrouwen, de Siberische Ajuna en de Brugse Sophia namen me mee op hun bijzondere zoektocht naar hun verleden en naar niet geheelde wonden.

Ajuna woont in Irkoetsk, hoofdstad van de gelijknamige oblast (=Russische regio), aan de oevers van het Baikalmeer. Haar zoektocht naar haar verloren zoon Michaël, die ze als tienermoeder onder dwang bij de geboorte afgestaan heeft, brengt verdoken familiegeheimen aan het licht. Het gevoel van verlies, van onmacht beheerst haar schilderijen, die ze tentoon zal stellen in PERM-36 waar haar grootvader als dissident tijdens het Stalinregime opgesloten zat.

In Brugge groeide de antropologe Sophia op met haar alleenstaande moeder Stella, een belangrijke, imposante figuur in de Brugse kunstwereld. Dat haar moeder tot haar dood verzweeg wie haar vader is, schuurt aan haar verleden. Haar zoektocht begint aarzelend, steun vindt ze niet bij haar autoritaire, egocentrische echtgenoot, maar wel bij haar dochter Katherine.

Een foto brengt haar op het spoor van Siberië en van Ajuna., Als studente-antropologe heeft Sophia eerder in Oost-Siberië onderzoek gedaan naar de plaatselijke cultuur en het sjamanisme. Zij is dus bekend met de streek.

Dochter Katherine trekt haar over de streep om Ajuna op te zoeken in Irkoetsk.

De verhaallijnen, geschreven vanuit personele vertellers, haken vlot in elkaar, met af en toe een korte zijsprong naar Ajuna’s zoon Michaël en naar haar broer Dashi. Hij ruilde als 16-jarige onder dwang zijn geboortestreek Oost-Siberië voor Moskou en werd er een geslaagd zakenman. Na de dood van zijn vader ontsnapt hij niet aan de drang om terug te gaan.

Alle ‘bevroren’ levens kunnen langzaam ontdooien.

De twee vrouwen leidden mij met hun spannende zoektocht in een totaal onbekende wereld binnen. Zoveel boeiende verhalen, zoveel informatie over het sjamanisme en over de tijdsgeest in Siberië tijdens de Stalinperiode tot en met de evolutie onder Poetin bleven mij boeien. En nergens, nergens had ik het gevoel dat ik terug op de schoolbanken zat. Toegegeven, ik heb vaak plaatsen, begrippen en namen opgezocht, om dan vast te tellen dat de uitleg een paar zinnen later in de tekst verwerkt was.

Inge Denaeghel studeerde wijsbegeerte en cultuurwetenschappen. Voor haar eindwerk vertrok ze met de Trans-Siberische expres naar Siberië om er verhalen over de levenswijze en de plaatselijke culturen te verzamelen. Sinds 1991 reist ze geregeld terug. De streek en de cultuur heeft voor haar geen geheimen.

Ik kon mij dus volledig op de auteur verlaten.

Ik heb genoten van de rijke en beeldende taal en van de natuur die alom aanwezig is.

De roman vraagt om verfilming!!

Ik kijk uit naar haar tweede roman.

In boekenvriendschap, Jet