grappige thriller over Brugge

Nadine Monfils is een Belgische auteur, maar woonachtig in Frankrijk. Naast het schrijven van boeken is zij ook regisseur. Haar thrillers en detectiveverhalen vielen reeds meermaals in de prijzen. Haar nieuwste misdaadroman over de kunstenaar Magritte speelt zich af in Brugge en als rasechte Brugse was ik dan ook zeer benieuwd.

Carmen, de huishoudster van René Margritte en zijn vrouw Georgette, klopt bij hen aan en is in alle staten. Ze is ook tewerkgesteld bij hun buurman Charles Bogaert en toen ze eerder bij hem aanklopte vandaag, vond ze zijn dode lichaam. Wanneer de politie op onderzoek uitgaat in het huis van Charles is er echter geen lijk te vinden, bovendien is er ook geen enkel teken te zien dat er een conflict is geweest. Ze denken dan ook dat Carmen wartaal uitkraamt. Georgette en René besluiten op onderzoek te gaan en komen terecht in Brugge, het Venetië van het Noorden.

De spoken van Brugge is een dolkomische roman. Ik heb het hier over een roman in plaats van een detective, zoals het gelabeld staat, omdat ik dit boek op deze manier heb ervaren. Het is een hilarisch verhaal dat me doet denken aan de films van Louis de Funèt. Op een nogal grappige en clichématige manier proberen Georgette en René de misdaad op te lossen. Het is ontzettend leuk te weten dat de auteur Georgette effectief gekend heeft. Doch is het verhaal ontsproten uit haar fantasie en heeft nooit echt plaatsgevonden. Het is met momenten dan ook wat raar om een fictief verhaal te lezen, over echte personages. Nadine Monfils vermeldt vol passie verschillende van Magrittes werken waaruit haar passie voor zijn kunstwerken blijkt. Door achteraan nog een bibliografie toe te voegen wordt De spoken van Brugge compleet. Aan alles is te merken dat de auteur een grote fan is van de kunstenaar, wat soms op een ietwat te uitbundige manier geuit wordt.

De personages zijn karakteristiek en worden op een humoristische manier neergezet. Hiernaast krijgt ook het hondje Loulou een bijzondere rol toebedeeld. Het lijkt er zelfs op dat hij de detective is en niet Georgette en Magritte. Wat soms tot bizarre situaties leidt. Nadine Monfils heeft een vlotte schrijfstijl en heeft geen schrik haar ongezouten mening neer te pennen. Hoewel dit een fictie werk is, heeft de auteur een degelijke research gedaan. Zelfs ik, geboren en getogen Bruggeling, heb nog weetjes over de stad bijgeleerd.

Hoewel er voldoende wendingen waren en de uiteindelijke plot toch nog onverwacht leek, had ik het soms moeilijk om mijn aandacht erbij te houden. Waarschijnlijk lag dit aan het gebruik van te veel clichés, waardoor het soms ook voorspelbaar werd. Hoewel De spoken van Brugge is een derde deel is van de serie Het dolle detectivewerk van Magritte en Georgette, kan men dit boek ook als een standalone lezen.

Hoewel de cover een bijzondere sfeer oproept en mooi is, herken ik er Brugge echter niet helemaal in. Dit neemt niet weg dat hij geslaagd is en het vermelden waard is in deze recensie.

Dit boek is een bijzondere ode aan een groot kunstenaar. Het boek zelf is een leuk tussendoortje, waar je vrolijk van wordt. Ik vond het niet overweldigend en zal niet onmiddellijk naar de bibliotheek lopen om de andere delen van deze serie te lezen. Maar het is ook niet slecht. Het is een fijn boek om op een rustige zondagmiddag in de luie zetel er even bij te nemen. Vooral de setting vond ik leuk. 3 sterren.